اینفوگرافی مسیر زندگی شهید والا مقام ولی الله چراغچی

یک فرمانده گردان ارتشی در محور
شلمچه بود . هر وقت به برادر چراغچی میرسید با اینکه آن زمان بحث کلاه و درجه مطرح نبود به او احترام میگذاشت بعد میگفت من احترامی که به چراغچی میگذارم با احترامی که به فرماندهان خودم میگذارم فرق میکند . می پرسید چه فرقی میکند؟ میگفت: احترامی که به فرماندهان خودم میگذارم بر اساس تکلیف است چون اگر احترام نگذارم با من برخورد انضباطی می شود ولی احترامی که به چراغچی میگذارم احترامی از عمق وجود است. میگفتیم چرا از عمق وجود است؟ میگفت برای اینکه او حرفهایی را که میزند مشخص است که از عمق وجودش برخواسته است و من به هیچ عنوان حاظر نیستم چراغچی را رها کنم.
.
به نقل از همرزم شهید ، علیرضا رضایی

#شهید_چراغچی می�گفت: دوست دارم ترکش به سرم بخورد. دیگر آخ هم نگویم. چون اگر تیر به جای دیگر بدن بخورد، یا پا قطع می�شود یا دست قطع می�شود. ولی اگر ترکش به سر بخورد، مرکز فرماندهی بدن در یک لحظه مورد اصابت ملکی از طرف خدا به عنوان ترکش قرار می گیرد و این خواسته او به واقعیت رسید و در #عملیات_بدر بر اثر اصابت ترکش به سر مجروح شد و پس از بیست و سه روز بیهوشی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
راوی: سعید رئوف